Reyndar eiga jarðgeislar ekkert skylt með umræðunni um rafsegulmengun. Svo virðist sem þessi tvö mál hafi blandast það rækilega saman að úr er orðinn kokteill sem erfitt er að skilja í sundur. Þessi fyrirbæri, jarðárur, hafa fylgt mannkyninu í ómunatíð. Mæliaðferðin til þess að finna jarðgeisla byggist á „prjónamælingu” eða mælingu með „spákvisti”. Þessu fyrirbæri er mjög oft ruglað saman við rafsegulsvið. Staðreyndin er sú að þetta tvennt er ekkert skylt.

Þegar maður gengur með prjóna í höndunum dragast þeir saman þegar þeir koma inn í orkusvið.

Þetta eru eins og töfrar, engu er líkara en segulsvið dragi þá saman. Þarna er líklegast komin skýringin á þessum ruglingi. Það er þó ekki segulsvið sem er þarna að verki. Því miður hefur umræðan um áhrif af rafsegulsviði verið ruglað við þessi fræði, svo mjög að erfitt er að koma fólki í skilning um að hvort sviðið verður að skilgreina á sinn hátt. Rafsegulsvið er mælanlegt með mælitækjum. Rafsegulsvið er skilgreint mjög vandlega í eðlisfræðinni sem og öll rafbylgjufræðin. Jarðgeislar eru það hinsvegar ekki. Frá vísindalegu sjónarmiði eru jarðgeislar ekki til.

Eina þekkta mæliaðferðin, til að mæla jarðárur er með prjónum, spákvisti eða pendúl.

Vísindamenn hafa oftsinnis reynt að finna þessi svið en án árangurs. Vegna þess hvernig mæliaðferðin er geta raunvísindin ekki viðurkennt þessi svið.

Það stríðir gegn grundvallarlögmálum raunvísinda og það verður ekki fyrr en mælitæki koma fram sem og skilgreining á fyrirbærinu sem raunvísindi geta sinnt eða skoðað þessi fræði. Þar til verða áhugamenn að notast við prjóna og heiðarleika. Vegna þess hve umræðan hefur verið blönduð hér á landi er mjög erfitt að lesa úr sögum, sem sagðar eru af furðulegum áhrifum rafsegulsviðs, hvort um jarðgeisla eða rafmengun hefur verið að ræða. Það er rétt að geta þess að margir sérfræðingar, jafnvel lærðir læknar, hafa tileinkað sér prjónamælingar og telja þeir að jarðgeislar séu til og hafa stöðug áhrif á okkur og heilsufar okkar.

Rafsegulsvið! Hætta eða hugarvíl ”

.Þetta fyrirbæri, sem mætti kalla, “jarðfræðilegt streitusvæði” virðist liggja í misbreiðum línum um jörðina, allt frá nokkrum sentimetrum upp í fleiri metra. Það var presturinn og vatnsleitarinn (Dowser) Abbé Alexis Mermet sem fyrstur Evrópubúa ritaði um þessar línur og sagði frá neikvæðum áhrifum þeirra. Mermet þessi var vatnsleitarmaður í frístundum og notaði spákvist til að leita að neysluvatni undir yfirborði jarðar. Vatn liggur í æðum undir yfirborðinu og teygja þær sig fleiri kílómetra. Árið 1932 kom út bók eftir Gustav von Pohl. Hann stundaði rannsóknir á vatnsæðum sem lágu undir bænum Vilsbiburg í Þýskalandi (sjá mynd). Hann fylgdi vatnsæðunum í nágrenni þorpsins eftir, til að reyna að átta sig á eðli þeirra. Dag einn fylgdi hann línu að þorpi þar sem hún lá undir nokkur hús. Það vakti athygli hans að þar sem línan lá undir svefnstað, brást ekki að sá sem þar svaf var sjúkur. Jafnframt veitti hann því athygli að á steinhúsum voru sprungur í vegg þar sem vatnsæðin lá neðan við húsið. Hann komst að þeirri niðurstöðu að þar sem vatnsæð lá undir yfirborði jarðar var einhverskonar „hættusvæði” á yfirborðinu. Von Pohl varaði íbúa Vilsbiburg við, sérílagi þá sem sváfu á slíku hættusvæði. Nokkrum árum seinna kom Gustav Von Pohl aftur og gerði athuganir á heilsufari þeirra sem sváfu á hættusvæðum. í ljós kom að 16 höfðu látist úr krabbameini í millitíðinni.

Það var ekki fyrr en löngu seinna, að farið var að veita skrifum von Pohl athygli. Árið 1987 gaf útgáfufélagið Lang út bók Pohls og vakti hún mikla athygli á Bretlandi.

Þeir sem rannsakað hafa þessi streitusvæði fullyrða að samhengi virðist oft milli fjölda sjúkdóma og viðveru í streitusvæði. Sjúkdómar eins og krabbamein, MS veiki, gigt, nýrna og gallsteinamyndun, asmi, mígreni, og margir fleiri virðast illviðráðanlegri ef einstaklingur dvelur eða sefur í streitusvæði.

Einnig hafa mælingar sýnt að hús sem nefnd hafa verið í tengslum við húsasótt, hafa eina eða fleiri línur sem orsaka streitusvæði innandyra.

Ein helstu einkenni sem ku fylgja því að sofa á streitusvæði er mikil þreyta. Að vakna á morgnana og hafa það á tilfinningunni að maður sé þreyttari en þegar maður fór að sofa, er dæmigert. Síðan fjölgar einkennum og erfiðleikar með svefn plús þunglyndi bætast við. Veikindi fara að koma upp, gnístan tanna í svefni og svitaköst Jafnframt er þekkt að pirringur eða bara geðvonska er mikil þar sem línur þessar eru.

Ef fleiri en einn jarðgeisli krossast undir rúmi einstaklings er voðinn vís. Rannsóknir í Austurríki og Þýskalandi sýna að krabbamein er einn tíðasti sjúkdómurinn sem fylgir þessu árum. Jarðgeisli getur legið milli margra húsa og bygginga og valdið skaða á flestum stöðum. Ekki er ósjaldan talað um „krabbameinsgötur” eða „krabbameinshverfi” þar sem orkumiklir geislar eru og fylgja þá sögur af órólegum börnum og hjónaskilnuðum.

Hljómflutningstæki

Maður nokkur átti í erfiðleikum með svefn. Hann fór þreyttur og syfjaður upp í rúm en þegar þangað var komið glaðvaknaði hann og gat ekki sofnað. Klukkan var stundum orðin 5 að nóttu þegar hann loksins gat sofnað og vaknaði hann síðan þreyttur klukkan 7 morguninn eftir. Rafsegulsviðsmælingar sýndu ekki neitt markvert. Prjónamæling sýndi aftur á móti geisla sem lá eftir endilöngu hjónarúmi hans megin. Tilraunir til að kveða þennan geisla í kútinn voru margvíslegar en að lokum fannst aðal orsökin. Þessi geisli hvarf þegar hljómflutningstæki voru tekin úr sambandi. Tækin voru í rúmlega tíu metra fjarlægð og var því ekki um rafsegulsvið né neitt af þekktum toga að ræða. Það var gert að reglu að taka tækin úr sambandi á nóttunni og meðan þau voru ekki tengd þá gat maðurinn sofið eins og lamb. Þetta fyrirbæri er með öllu óútskýranlegt nema með jarðgeislakenningunni. Hversvegna jarðgeisli myndast frá hljómflutningstækjum er hinsvegar ráðgáta. Það hefur þó verið í umræðunni að rafmagnstæki hverskonar hafi áhrif á jarðgeisla. Ein kenning er sú að jarðgeisli trufli ekki, hafi ekki áhrif né sé mælanlegur nema rafmagnstæki séu inni í geislanum. Eiga raftæki að menga geislann þannig að hann veldur óþægindum og pirringi, m.a. svefnleysi.