Áhugaverð grein um orkulínur og jarðgeisla

Er hugsanlegt að jörðin hafi línur, nokkurskonar orkulínur sem liggja eins og net um jörðina? Net æða sem um flæðir lífsorka, sem er jurtum, mönnum og dýrum nauðsynleg til að viðhalda heilbrigði? Getur verið að greina megi þessar línur í margar tegundir bæði jákvæðar og neikvæðar? Og er það hugsanlegt að línur þessar lúti sömu lögmálum og orkukerfi í mönnum sem kennt er við kínverska nálastungukerfið? Þessum spurningum er ekki auðsvarað. Ekki er hægt að segja bara nei og hunsa allar vísbendingar. Í grein þessari ætla ég að reyna að varpa ljósi á, að minnsta kosti nokkrar þessara lína, og ætla ég að fjalla aðallega um þær sem mesta athygli hafa vakið undanfarin ár, vegna neikvæðra eiginleika gagnvart heilsu manna og dýra.
Svartir straumar.

Svartir straumar (Black Streams) eða “Geopathic Stress³ er heiti á fyrirbæri sem valdið hefur miklum heilabrotum. Þetta fyrirbæri, sem mætti kalla “jarðfræðilegt streitusvæði³ liggur í mis breiðum línum um jörðina, allt frá nokkrum sentimetrum upp í fleiri metra. Það var presturinn og vatnsleitarinn (Dowser) Abbé Alexis Mermet sem fyrstur evrópubúa áttaði sig á neikvæðum áhrifum þessarra lína. Mermet þessi var vatnsleitarmaður í frístundum og notaði spákvist til að leita að neysluvatni undir yfirborði jarðar.

Vatn liggur í æðum undir yfirborðinu og teygja þær sig fleiri kílómetra. Hann hóf að fylgja æðunum eftir, til að reyna að átta sig á eðli þeirra. Dag einn fylgdi hann línu að þorpi þar sem hún lá undir nokkur hús. Það vakti athygli hans að þar sem línan lá undir svefnstað, brást ekki að sá sem þar svaf var sjúkur. Jafnframt veitti hann því athygli að á steinhúsum voru sprungur í vegg þar sem vatnsæðin lá neðan við húsið. Hann komst að þeirri niðurstöðu að þar sem vatnsæð lá undir yfirborði jarðar var einhverskonar “streitusvæði³ á yfirborðinu. Löngu seinna, eða um 1930 var farið að veita skrifum Mermets athygli.

Einn Íslendingur hefur lengi rannsakað streitusvæði og áhrif þeirra. Það er Akureyringurinn Brynjólfur Snorrason. Hann er starfandi nuddari á Akureyri. Fljótlega eftir að hann tók að starfa við nudd í heimabæ sínum fór hann að furða sig á því hversu margir af þeim, sem fengu hjá honum góða bót, versnuðu fljótt aftur eftir meðferð. Hann tók sig því til og skoðaði húsakynni þessara einstaklinga í leit að skýringu. Fljótlega komst hann að því að undir húsum þeirra lá vatnsæð og lágu þær oft undir rúmstæði eða uppáhaldsviðverustað eins og t.d. sjónvarpsstól. Hann komst að því að vatnsæðin orsakaði orkusvið á yfirborði jarðar sem hann nefndi jarðáru eða jarðgeisla. Jarðáran er nokkurskonar “streitusvæði³ og virtist aðal orsakavaldur í afturkipp þessara einstaklinga.

Eftir miklar rannsóknir og tilraunir tókst honum að finna leiðir til að eyða þessum jarðárum. Þróaði hann svokallaða “spólu³ sem sett er í orkusviðið eftir kúnstarinnar reglum og eyðir spólan áhrifum frá vatnsæðinni. Það eru fjölmargir einstaklingar sem þakka honum bætta heilsu og jafnvel lífgjöf. En rannsóknir hans hafa skilað merkilegum árangri því hann hefur þróað myndbandsupptökuvél sem greinir jarðárur, jafnframt því að sjá orkusvið í umhverfi mannslíkamans.

Eins og áður sagði er það ekki bara maðurinn sem finnur fyrir neikvæðum áhrifum þessara æða. Ekki fyrir löngu var Brynjólfur, eða Binni eins og flestir kalla hann, fenginn til að skoða aðstæður hjá margverðlaunuðum gæðingi. Hrossið var orðið fótaveikt og var greinileg vanlíðan í dýrinu. Fljótlega fann Binni jarðáru sem lá í gegnum bás hestsins. Hrossið hafði ekki mikið rými og gat því ekki flutt sig til. Því setti Binni upp spólu sem eyddi áhrifum jarðgeislans í hesthúsinu. Og viti menn, eftir tvær vikur var hrossið aftur komið á fulla ferð á æfingavellinum, alheilbrigt. Þeir sem rannsakað hafa þessi streitusvæði hafa komist að því að samhengi virðist oft milli fjölda sjúkdóma og viðveru í streitusvæði. Sjúkdómar eins og krabbamein, MS veiki, gikt, nýrna og gallsteinamyndun, asmi, migreni, og margir fleiri virðast ill viðráðanlegar ef einstaklingur dvelur eða sefur í streitusvæði. Hafa margir og fullyrt að jarðára geti beinlínis orsakað þessa sjúkdóma. Einnig hafa mælingar sýnt að hús sem nefnd hafa verið í tengslum við húsasótt, hafa eina eða fleiri línur sem orsaka streitusvæði innandyra. Ein helstu einkenni sem fylgja því að sofa á streitusvæði er mikil þreyta.

Að vakna á morgnana og hafa það á tilfinningunni að maður sé þreyttari en þegar maður fór að sofa, er dæmigert. Síðan fjölgar einkennum og erfiðleikar með svefn plús þunglyndi bætist við. Veikindi fara að koma upp , gnístan tanna í svefni og svitaköst. Jafnframt er þekkt að pirringur eða bara geðvonska er mikil þar sem línur þessar eru. Ef fleiri en ein jarðára krossast undir rúmi einstaklings er voðinn vís. Rannsóknir í Austurríki og Þýskalandi sýna að krabbamein er einn tíðasti sjúkdómurinn sem fylgir þessu árum. Jarðára getur legið milli margra húsa og bygginga og valdið skaða á flestum stöðum. Ekki er ósjaldan talað um “krabbameinsgötur³ eða “krabbameinshverfi³ þar sem orkumiklir geislar eru og fylgja þá sögur af órólegum börnum og hjónaskilnuðum.
Að utan.
Til er fyrirtæki í London sem nefnist “Dulwich Health Society³. Þetta fyrirtæki sérhæfir sig í gagnaöflun og fréttum af þessu fyrirbæri sem þeir nefna “Geopathic Stress³. Þeir hafa eins og Brynjólfur þróað tæki til að eyða áhrifum þessa fyrirbæris. Nýlega kom út bók í London sem nefnist “Are You Sleeping in A Safe Place³. Höfundurinn, Rolf Gordon missti son sinn 26 ára gamlan úr krabbameini. Rétt fyrir andlát hans kom í ljós að rúm hans var yfir kraftmikilli vatnsæð. Rolf hét því að rannsaka þetta fyrirbæri og hóf hann umfangsmikla gagnasöfnun sem nú spannar yfir þúsundir tilfella. Í skýrslum Gordons segir m.a. frá fimmtán ára gamalli stúlku Lindu.

Hún var í skóla og voru fjarvistir hjá henni tíðar vegna veikinda. Þegar hún tók upp á því að sofna í tímum, fóru kennarar fram á það við foreldra hennar að hún gengist undir læknisrannsókn. Fljótlega kom í ljós að hún var með hvítblæði. Linda gekst undir lyfjameðferð og mergskiptingu með tilheyrandi aukaverkunum. Þetta gerðist 27 febrúar1984. Í nóveber sama ár yfirgaf hún spítalann. Fyrst í stað svaf Linda í rúmi móður sinnar og byrjaði jafnt og þétt að ná bata. Í byrjun mars 1985 flutti Linda í sitt eigið rúm. Í mars lok fór Linda í eftirskoðun og öllum til hrellingar kom í ljós að hvítblæðið virtist hafa tekið sig upp aftur. Þetta var áfall fyrir fjölskylduna og vildu læknar grípa strax til ráðstafanna.

Vinnufélagi móður Lindu frétti af þessu og nefndi við hana hvort ekki væri ráð að mæla fyrir jarðáru í herbergi Lindu. Engin úr fjölskyldunni hafði heyrt minnst á jarðárur eða neitt slíkt en þau voru örvæntingarfull og vildu reyna allt til að Linda fengi bata aftur. Mælingamaður kom í heimsókn og fann hann fljótlega tvo geisla sem krossuðust í miðju rúminu. (sjá mynd 1.) Hann hafði orð á því að Linda hefði ekki í allri íbúðinni geta sofið á verri stað. Þegar Linda hugsaði til baka þá áttaði hún sig á því að þegar hún flutti úr rúmi móður sinnar og í sitt eigið þá fann hún fyrir vanlíðan, þreytu og eins og nálardofa í öllum líkamanum. Í apríl fór Linda síðan í skoðun á sjúkrahúsið og komust þá læknar að því að dregið hefði úr einkennum og væri ástæða til að bíða með frekari aðgerðir. En líðan Lindu gjörbreyttist, hún fann ekki lengur fyrir þreytu á morgnana og náladofi í líkamanum var horfinn.

Nokkrum mánuðum seinna var hún orðin heilbrigð og athafnasöm. Kennslukona frá Ástralíu, Kathe Bachler, hefur rannsakað rúmlega ellefu þúsund svefnstaði, á yfir þrjú þúsund heimilum. Hún hefur komist að þeirri niðurstöðu að jarðárur eru virkt afl í öllum meiriháttar veikindum. Jafnframt komst Fr. Bachler að þeirri merkilegu niðurstöðu að 95% barna sem áttu erfitt með nám, sátu í streitusvæði í skólanum eða höfðu slíkan geisla í rúmi heimafyrir. Við að færa skólaborð eða rúm úr geislanum náðu börnin betri árangri en áður. Kathe gaf út bók sem fjallar um rannsóknir hennar sem nefnist “Discoveries of a Dowser³ þar sem hún styður kenningar sínar með reynslu sinni.

Dr. Otto Bergmann, sem er prófessor við háskólann í Vínarborg framkvæmdi ásamt hópi fræðimanna, sem nefndu sig “Working Party for Research into Geopathic Stress Sites³ mjög yfirgripsmikla rannsókn. Athuganir voru margþættar og voru gerðar rúmlega fjögur hundruð sextíu og tvö þúsund mælingar á sjálfboðaliðum í tæplega sjö þúsund tilraunum. Níuhundruð áttatíu og fimm manns tóku þátt í þessari tilraun. Rannsóknin fór þannig fram að sjálfboðaliði var látinn sitja á stól í tíu mínútur. Blóðprufur voru teknar fyrir og eftir setu, jafnhliða nokkrum öðrum mælingum. Til að fyrirbyggja “þóknunaráhrif³ (Placebo effect) var tilraunin gerð við mismunandi aðstæður. Stundum í streitusvæði og stundum ekki og vissu fáir útvaldir hvort var. Niðurstöður sýndu að í öllum tilvikum mátt greina neikvæð áhrif af viðveru í streitusvæði. Tímaritið “Natural Medicine³ skrifaði um þessar rannsóknir og sagði meðal annars “það er vart hægt að ímynda sér afleiðingarnar af því að sofa í slíku streitusvæði í fjölda ára þegar tíu mínútur hafa eins afgerandi áhrif³.
En hvað er “jarðára³
Því er ekki auðsvarað. Þó er hægt að flokka þessar árur eftir hegðunareinkennum, og er fyrst og fremst um tvo flokka að ræða. Annarsvegar er um að ræða vatnsáru sem myndast ofan við neðanjarðar vatnsæð. Hvers vegna það gerist er ekki vitað en kenningarnar eru fjölmargar. Þó er ljóst að áhrifin eru raffræðilegs eðlis. Nokkrir vísindamenn hafa komist að því, að yfir vatnsæð er mælanlegt frávik í segulsviði jarðar. Hin tegundin sem um ræðir er svipuð að flestum eiginleikum, nema ekki er um að ræða vatnsæð undir yfirborði heldur æðar af ýmsum efnum, t.d. jároxíð. Í þessum æðum er mikið um að vera eins og í vatsæðunum og flytja þær fjöldann allan af radíóbylgjum bæði gerða af manna höndum og náttúrulegar.

Mjög margir hafa kastað þeirri kenningu fram að áhrif af streitusvæði séu þau sömu og af völdum segulsviðs og rafgeislunar, og það sé fyrst og fremst ónæmiskerfi líkamans sem truflast. Áhrifin virðast aðallega raffræðilegs eðlis. Eitt af mörgum forvitnilegum atriðum í sambandi við streitusvæði er það að sum dýr t.d. kettir sækja í streitusvæði. Einnig hefur það sýnt sig að plöntur eins og t.d. sveppir, eik, fura og jafnframt sum snýkjudýr og bakteríur þrífast beinlínis vel á slíkum svæðum.
Í gamla daga.
Kínverjar hafa ævaforna kenningu um okulínur jarðarinnar, svokallað Feng-shui. Sagt er að lifandi orka tiltekins svæðis hafi orku “chi³ sem verði að fá að streyma hindurnarlaust eftir eigin braut annars hlaðist hún upp og breytist í eitrað og eyðileggjandi “sha³. Þessar brautir geti raskast með aðgerðum manna, t.d. með húsbyggingu, raflínum, símalínum eða vegagerð. Á síðustu öld höfðu Kínverjar stöðugar áhyggjur af aðgerðum vestrænna manna vegna þess að ekkert tillit var tekið til “Feng-shui³. Ef t.d. háspennumöstur með raflínum eru byggð þvert á “Feng-shui³ línu, getur orkubrautin skipt sér, hluti af henni leggst á raflínuna og ferðast með henni ótiltekinn kílómetrafjölda síðan á einhverjum stað þar sem ákveðin skilyrði skapast fer hún niður á jörðina þar sem hún “streymir³ eftir nýrri braut þar sem slík lína hefur ekki verið áður. Þetta orsakar mjög magnað “sha³ nálægum íbúum til skelfingar. Niðurstöður nokkura mælingamanna sem skoðað hafa borgir og bæi í fornum menningarsamfélögum eins og t.d. Kína og S-Ameríku eru mjög athyglisverðar. Nánast aldrei kemur það fyrir að hús er staðsett á vatnsæð. Varla er um tilviljun að ræða.
Hvernig er hægt að finna jarðáru.

Jarðáru eða streitusvæði er auðveldast að finna með óhefðbundnum aðferðum eins og pendúl, spákvist eða L-prjónum. Flókin mælitæki eru fæstum aðgengileg. Aðgengilegast er að nota tvo stálprjóna sem mynda L. Það er mjög einfalt að klippa niður tvö vírherðatré og fást þannig ágætis prjónar (sjá mynd 2.). Prjónunum er síðan haldið í sitthvorri hendi og vísar lengri endinn fram. Gæta verður þess að prjónarnir leika alveg lausir. Sá sem hyggur á mælingu einbeitir sér að neikvæðum straumum. Síðan er gengið rólega áfram. Þegar mælingarmaður gengur inn í geisla af jarð eða vatnsáru þá snúast prjónarnir eins og fyrir áhrif seguls, annaðhvort hvor frá öðrum eða í kross. Með því að ganga skipulega um er hægt að kortleggja geislann eða geislana. Það er rétt að geta þess að prjónarnir bregðast einnig við rafgeislun og segulsviði og getur slík geislun valdið línum í íbúð sem óvanir rugla gjarnan við vatns eða jarðáru. Engu að síður þarf að gera ráðstafanir gagnvart slíkri mengun, því ef prjónarnir sýna eitthvað, er oftast um neikvætt fyrirbæri að ræða. Það er kannski rétt að geta þess samanburðarmælingar með prjónum annarsvegar, og flóknum rafeindamælitækjum hinsvegar, sýna að prjónarnir eru nálega 95% öruggir í höndunum á vönum manni.
Hvað er til ráða.
Nú vandast málið. Auðvitað er hægt að eyða áhrifum þessara jarðgeisla í langflestum tilfellum. Einfaldasta ráðið er að færa rúm eða stól út úr geislanum. Önnur aðferð er að reka niður kopartein ca. 40 – 70 cm niður í jörðina, þar sem geislinn kemur inn, þannig að ekki standi uppúr nema 3 – 5 cm. En takið eftir! Það kemur fyrir að slík aðferð hefur neikvæð áhrif. Ef geislin eyðist ekki getur verið hætta á ferðum. Sérstaklega ef hann hefur verið jarðaður öfugu megin við húsið þ.e. þar sem hann fer út. Því er mikilvægt, að sá sem hyggur á að eyða áhrifum jarðgeisla, hafi fullt vald á prjónamælingu og ekki er vitlaust að kalla til sérfræðing ef mikið er á seyði. Fyrir stuttu síðan var ég beðin um að mæla í fjósi einu vegna þess að einn bás í fjósinu var ónothæfur. Tvær kýr höfðu drepist þar á skömmum tíma.

Dýralæknirinn hafði enga skýringu á þessu, en sagði sem svo að best væri að nota ekki básinn því eitthvað óhreint væri á seyði. Við mælingar kom í ljós að jarðára lá úr fjósveggnum yfir þennan tiltekna bás og endaði í járnsúlu við hliðina á básnum. Súlan sem var uppistaða fyrir mjaltakerfi, jarðtengdi áruna og gaf henni mun hærra orkugildi en ella. Jarðáran var því orðin hættuleg. Þessi áhrif eru ekki algeng sem betur fer. Fleiri aðferðir til að losna við jarðáru eru t.d. að leggja koparvír hringin í kringum húsið, annaðhvort að jarðtengja hann eða leiða í hann daufan jafnstraum.

Segulsviðið sem myndast í vírnum virðist oft duga til að hindra að jarðára komist inn í híbýli. Einnig hef ég heyrt ráð eins og að mála rúmbotn eða vegg bláan því blár litur ku endurvarpa jarðáru. Speglar og krystallar ýmiskonar hafa líka verið notaðir. Það er ennfremur hægt að kaupa sérhönnuð tæki í þessum tilgangi bæði hérlendis og erlendis. Rétt er að geta þess að jarðárur virðast oft sogast að rafmagnstækjum og getur það gerst að jarðára taki óheppilega stefnu vegna áhrifa frá rafmagnstæki. Það er því eitt af grundvallaratriðum í umgengni við rafmagnstæki í svefnherbergi að þau séu ekki í sambandi meðan sofið er.

En það eru líka til jákvæðir orkugeislar. Geislar lífsorku sem streyma um jörðina eftir ákveðnu kerfi og líkja má við orkukerfi það sem nálastungulæknar nota til lækninga á mannslíkamanum. Nokkrar tilraunir hafa verið gerðar til að auka lífsorku á svæðum t.d. þar sem ræktun fer fram, með mjög merkilegum árangri. Steinhringir sem algengir eru á Bretlandi hafa sína sögu og virðist margt benda til þess að þeir gegni tvíþættu hlutverki, annarsvegar að hífa upp lífsorku jarðvegsins og hins vegar að eyða neikvæðum geislum. Vonandi berum við gæfu til að verða vitni að afhjúpun leyndardóma jarðorkunar því sú heimsmynd sem blasir við þegar þessi fræði eru skoðuð er svo gjörólík því sem við þekkjum en lofar samt möguleika á óendanlega mikið jákvæðari samskiptum okkar við móðir jörð.

Valdemar Gísli Valdemarsson
höfundur er rafeindavirkjameistari
og áhugamaður um umhverfismál.
Greinin birtist í tímaritinu Nýir tímar.